Choć Opel Movano to bliźniacza konstrukcja z Renault Master, to na polskim rynku oba te modele dzieli przepaść pod względem sprzedanych egzemplarzy.
Movano B, czyli II generacja największego dostawczaka z błyskawicą na grillu, produkowany jest od 2010 roku we francuskich zakładach w Batilly wraz z Renault Master III oraz Nissanem NV400.
Model ten, oznaczony jako typoszereg X62, przeszedł w 2014 roku lekką modernizację, która w przypadku Opla polegała m.in. na wprowadzeniu bogatszego wyposażenia oraz zastosowaniu mocniejszych jednostek napędowych.
Z zewnątrz Movano B nie zmieniło się w ogóle, chociaż Masterka, która wtedy także przeszła kurację odmładzającą, otrzymała dodatkowo przestylizowany grill z większym emblematem.
Zobacz też: Używany Opel Movano B 2.3 CDTI 125 KM – zdrowy dwulatek (zdjęcia)
Na polskim rynku zarówno Master jak i Movano dostępne są w wielu wersjach nadwoziowych, w tym oczywiście jako furgon czy podwozie do zabudowy.
Jednak spoglądając na dane dotyczące rejestracji na krajowym rynku króluje bezsprzecznie Masterka.
Dla przykładu: we wrześniu 2018 roku zarejestrowano w Polsce 806 sztuk Renault Master a Opli Movano w tym czasie wydano tylko 187 egzemplarzy. Skąd więc taka przeszło 4-krotnie większa popularność X62 ze znaczkiem Renault?
Przestronne wnętrze z praktycznymi schowkami
Kabina Movano X62, pomimo upływu 8 lat od pojawienia się na rynku, należy do jednych z tych najprzestronniejszych w segmencie dużych pojazdów dostawczych.
Sporo miejsca dla kierowcy oraz wiele schowków, uchwytów na napoje czy półek, to tylko cześć atutów Movano B.
Do tego czytelny zestaw wskaźników oraz wygodne umiejscowienie drążka zmiany biegów umilają jazdę w dalsze trasy.
Może jakość wykonania i precyzja montażu nie jest aż tak dobra, jak w przypadku VW Craftera II i bliźniaczego MAN-a TGE. Także poziomem wyposażenia Movano odstaje na pewno od młodszych konkurentów, ale też i od bliźniaczego Mastera.
Za przykład niech posłuży dwumiejscowa kanapa dla pasażerów: w furgonie L3H2 Renault dostępna jest ona w standardzie, a w Movano wymaga dopłaty 244 zł netto/300 zł brutto.
Podobnie rzecz się ma z manualną klimatyzacją – w „blaszce” Renault jest ona seryjna a w Oplu trzeba dopłacić 3 821 zł netto/4 700 brutto (w pakiecie otrzymamy radioodtwarzacz ze sterowaniem na kierownicy).
Tak samo sytuacja wygląda z zamykanym schowkiem na desce rozdzielczej (zdjęcie powyżej). W Movano wymaga on zakupu Pakietu Uzupełniającego (dodatkowa dolna kieszeń w drzwiach z oświetleniem, gniazdo zasilania 12V w lewym tylnym słupku ładowni) za kolejne 406 zł netto/500 zł brutto. W bliźniaczej Masterce to element wyposażenia fabrycznego.
Zobacz też: Test Renault Master 2.3 dCi 165 – L4H2 na bliźniakach (wideo, zdjęcia)
I teraz małe zastrzeżenie. Oczywiście cześć wymienionych powyżej elementów wyposażenia jest do dokupienia w Movano, ale trzeba wyraźnie zaznaczyć, że dostawczy Opel jest też tańszy w zakupie niż Renault Master. Ale o tym przeczytacie na końcu tego artykułu.
Opem Movano L3H2 – wymiary przestrzeni ładunkowej i ładowność
Ładownia Opla Movano L3H2 oferuje – według danych producenta – 12,5 metra sześciennego przestrzeni.
Maksymalna długość (liczona przy podłodze) paki to 3 733 mm. Z kolei szerokość ładowni to 1 765 mm a przy nadkolach zmniejsza się ona do 1 380 mm.
Jeżeli ktoś przewozi wysoki towary, to powinien wiedzieć, że przednionapędowe Movano H2 oferuje w najwyższym punkcie 1 894 mm.
Po otwarciu bocznych przesuwnych drzwi mamy do dyspozycji szerokość 1 270 mm, co oznacza, że nie będzie problemu z bocznym załadunkiem europalet.
Mały problem polega na tym, że ściana grodziowa „wchodzi” w górnej części w głąb ładowni, co utrudnia załadunek wyższych ładunków umieszczonych na europalecie.
Opel Movano L3H2 dostępny jest wyłącznie jako 3,5-tonowy wariant. Według wpisu w dowodzie rejestracyjnym testowa „blaszka” miała aż 1 476 kg ładowności przy masie własnej wynoszącej 2 024 kg.
Mocny silnik, niskie spalanie, ale przeciętna zwrotność
Od początku produkcji Movano II generacji gama jednostek napędowych bazuje na 4-cylindrowym turbodieslu o pojemności 2.3 litra.
Produkowana we francuskich zakładach Renault w Cleon wysokoprężna konstrukcja dostępna jest w kilku wersjach mocy, które z biegiem lat przechodziły kilka modernizacji.
W 2016 roku w ramach wprowadzenia nowej normy Euro 6 gama silnikowa Movano X62 otrzymała układ SCR wymagający stosowania płynu AdBlue.
W testowym pojeździe zamontowana była topowa wersja silnika M9T osiągająca 170 KM i 380 Nm. Silnik ten posiada dwie turbosprężarki, z czego pierwsza o bardzo małej bezwładności wspomaga przyspieszanie na niskich obrotach a druga włącza się do akcji już przy wyższych obrotach wału korbowego.
Zobacz też: Opel Movano B – ryzyko wycieku oleju napędowego z filtra paliwa
Przyznać trzeba, że Movano 2.3 CDTI 170 KM z załadowanym 400-kilogramowym towarem oraz z dwoma osobami w kabinie sprawnie przyspiesza oferując bardzo dobrą elastyczność, której pozazdrościłaby mu niejedna osobówka.
Warunkiem natychmiastowej reakcji na wciśnięty pedał przyspieszenia jest utrzymywanie wskazówki prędkościomierza w okolicach 1500-1600 obrotów.
W teście średnie spalanie wyniosło 9,1 litra oleju napędowego na 100 kilometrów, ale uzyskanie niższego niższego zużycia paliwa nie powinno być problemem.
Na plus zaliczyć trzeba też gładko pracującą 6-biegową manualną skrzynię biegów, której lewarek znajduje się zawsze blisko prawej ręki kierowcy.
Niektórym kierowcom na pewno nie przypadnie do gustu miękko zestrojone zawieszenie Movano, chociaż bardziej irytować może znaczna średnica zawracania.
W przypadku przednionapędowego furgonu L3H2 to aż 15,7 metra licząc odległość pomiędzy krawężnikami i aż 16,2, gdybyśmy chcieli zawrócić pomiędzy ścianami.
Opel Movano B – wyposażenie i cennik
Cennik Movano 2.3 CDTI 170 KM L3H2 zaczyna się od 106 541 zł netto/132 690 brutto (w serii poduszka powietrzna kierowcy, pełnowymiarowe koło zapasowe podwieszne pod podłogą ładowni, elektrycznie sterowane szyby czy elektrycznie sterowane oraz podgrzewane lusterka).
Zobacz też: Test Fiat Ducato 2.3 Multijet2 – 180 KM bez AdBlue (wideo, zdjęcia)
Okazuje się więc, że Movano wyceniono dużo niżej niż bliźniaczego Mastera 2.3 dCi 170 KM L3H2 (cena od 118 500 zł netto/145 755 brutto), ale X62 od Renault występuje w tej wersji wyłącznie z bogatym pakietem Pack Clim (m.in. klimatyzacja manualna, czy zdalnie sterowany centralny zamek).
Jeżeli jednak podjęlibyśmy się konfigurowania obu takich samych 170-konnych „blaszek” to ostateczna cena była by mniej więcej podobna. W czym więc Movano odstaje od Masterki?
Po części to zasługa doświadczonej obsługi serwisowej pojazdów dostawczych w sieci Renault a także działań reklamowych i promocyjnych. W przypadku Opla słabsze wyniki sprzedażowe Movano to też kwestie związane ze współpracą z lokalnymi firmami nadwoziowymi.
Prezentowany na zdjęciach i filmie furgon Opla doposażony został w wiele elementów z długiej listy opcji.
Wśród nich znalazła się np. nawigacja IntelliLink Navi 80 (4 065 zł netto/5 000 brutto) czy sterowana elektronicznie klimatyzacja (3 415 zł netto/4 200 brutto).
Testowy egzemplarz otrzymał także Pakiet Ładunkowy Profesjonalny, w skład którego wchodzą szyny boczne z mocowaniami, panele boczne z tworzywa sztucznego, szyny do mocowania w podłodze i dachu, podłoga ze sklejki, taśma oraz uchwyty do zabezpieczania ładunku i drążki rozporowe (8 943 zł netto/11 000 brutto).
Podsumowanie
Opel Movano II generacji to konstrukcyjnie to Renault Master III, a oba auta dzielą takie detale jak inny grill i emblematy, czy cyferblat na zestawie wskaźników czy wzór tapicerki. Oczywiście oba auta mają także nieco inaczej skonfigurowane wyposażenie standardowe i opcjonalne.
Dlaczego więc to Masterka jest aktualnie liderem polskiego rynku pojazdów użytkowych do 3,5 tony a nie Movano? Po części wynikało to z podejścia Opel Poland do współpracy z polskimi firmami zabudowującymi czy kwestiami związanymi z usługami serwisowymi. Ale powoli zaczyna się to zmieniać o czym świadczy coraz większe zainteresowanie kupnem Movano.
