To 3-krotny zwycięzca Rajdu Dakar z wolumenem produkcji ponad 20 mln sztuk! Toyota Hilux, odpowiednik T4 wśród pick-upów, kończy 55 lat.
Całkiem niedawno, bo 21 marca 2023 roku minęło równe 55 lat od rynkowego debiutu najbardziej chyba znanego na świecie pick-upa. Przez ten czas Toyota Hilux – a w zasadzie osiem generacji tego modelu – pracowało i dalej pracuje w pocie czoła nie tylko dla swoich użytkowników, lecz także na konto swojej własnej legendy o trwałości i niezawodności.
Pierwszym rynkiem, kiedy 21 marca 1968 roku Hilux pojawił się w sprzedaży, była oczywiście macierzysta Japonia. Dopiero potem samochody z otwartą skrzynią ładunkową i pojedynczą kabiną trafiły do klientów w Australii, Ameryki Północnej oraz innych krajów.
Historia I generacji z francuską licencją Renault w tle
Warto wiedzieć, że I generacja Hiluxa (na zdjęciu głównym) była wspólnym projektem Toyoty oraz marki Hino – wchłoniętego przez Toyotę rok wcześniej producenta samochodów ciężarowych, który w latach 1961-1968 oferował już swojego własnego małego pick-upa.
Hino Briska – bo tak nazywał się ten mały użytkowy pojazd powstał na bazie osobowego modelu Hino Contessa czerpiącego z kolei z konstrukcji Renault 4CV w ramach oficjalnej licencji francuskiego koncernu.
Ale wracając do I generacji Hiluxa oznaczonej kodem N10, to produkcja odbywała się w japońskich zakładach Hamasu Hino Motors a auto bazowało na ramowej konstrukcji ze sztywnym tylnym mostem osadzonym na resorach piórowych.
Z przodu zastosowano niezależne przednie zawieszenie a pod maską pojawił się 4-cylindrowy rzędowy silnik benzynowy o pojemności 1490 ccm i mocy 75 KM. Chłodzona cieczą jednostka z rodziny 2R zblokowana została z 4-biegową manualną przekładnią przenosząc do 116 Nm na tylne koła Hiluxa.
W latach 1971–1972 zdecydowano się na zastosowanie większego silnika 12R o pojemności 1587 ccm, który generował już moc 90 KM.
W 1969 roku na północnoamerykańskim rynku wprowadzono silnik 1897 ccm (kod 3R) osiągający już 86 KM a w latach 1970–1972 zmodernizowany motor o nazwie kodowej 8R miał już 1858 ccm i 98 KM. Pod sam koniec produkcji typoszeregu N10, bo w 1972 roku amerykańscy klienci mogli kupić Hiluxa z 2-litrowym benzynowym silnikiem o mocy 109 KM.
Hilly II generacji, czyli typoszereg N20
W maju 1972 roku zaprezentowano II generację Hiluxa. Typoszereg N20 miał już większy rozstaw osi, ale zmiany pojawiły się też we wnętrzu pojazdu.
Kabina była bardziej komfortowa a układ hamulcowy otrzymał wspomaganie. Do tego gama jednostek napędowych składała się z benzynowego silnika 12R (dalej 1587 ccm) oraz mocniejszej konstrukcji o pojemności 1968 ccm i mocy 105 KM.
Większy motor mógł być zamówiony w opcji z 3-stopniową automatyczną przekładnią.
Z kolei na północnoamerykańskim rynku N20 (oraz wersja N25 z dłuższą ładownią typu long bed) klienci mogli zakupić wersję z silnikiem 2.2 o mocy 97 KM.
III generacja Hiluxa, czyli N30, N40
We wrześniu 1978 roku do sprzedaży trafiła III generacja Hiluxa.
Kilka miesięcy później, bo w październiku 1979 roku, po raz pierwszy w historii tego modelu w ofercie pojawił się napęd na obie osie 4WD.
Nowy model oferowany był w wariantach o standardowej długości paki oraz w odmianie long bed, lecz nowością była wersja Super Deluxe z przedłużoną o 90 mm kabiną.
Silnik 1.6 litra 12R-J został odziedziczony po poprzedniej generacji, lecz w ofercie były też inne jednostki, w tym benzynowy motor o pojemności 2366 ccm (kod 22R) osiągający 97 KM oraz 174 Nm przy 2800 obr./min.
A poniżej wakacyjne spotkanie właśnie z III generacją Hiluxa 🙂
W III generacji pick-upa Toyoty zadebiutował silnik wysokoprężny dostępny od grudnia 1979 roku. Wolnossący 2.2-litrowy diesel o mocy 84 KM i osiągający 126 Nm przy 4200 obr./min.
Warto dodać, iż przednie zawieszenie z podwójnymi wahaczami poprzecznymi pozostało niezmienione w porównaniu do typoszeregu N20, z tym, że sprężyny śrubowe zostały zastąpione drążkami skrętnymi. I ciekawostka: przednie hamulce tarczowe były seryjne dla modeli Deluxe i wyższych.
Lata 1983-1988 – IV generacja Toyoty Hilux
Hilux IV generacji (RN35, RN45, LN40, YN56, LN55, LN56) zadebiutował w listopadzie 1983 roku.
Wszystkie modele z napędem na 4 koła (4WD) były wyposażone w nowe nadwozie. Wygląd zewnętrzny modeli czwartej generacji charakteryzował się bąbelkowymi błotnikami z przodu iz tyłu.
Gama silników dla modeli RWD obejmowała konstrukcje benzynowe o pojemności 1.6 i 1.8 litra (12R-J, 2Y) oraz jednostki wysokoprężne o pojemności 2.2 i 2.4 litra (rodzina L, 2L). Z kolei modele z napędem 4×4 napędzane były 2-litrową jednostką benzynową (3Y-J) lub 2.4-litrowym dieslem (2L).
Dostępne były nadwozia z pojedynczą i podwójną kabiną, a łączna liczba wariantów modeli wzrosła z 17 do 20.
Ok, a jakie parametry użytkowe prezentował konkretny model IV generacji Hiluxa? Za przykład niech posłuży wariant N-LN56-PF z pojedynczą kabiną – wariant single cab dysponował paką o długości 2160 mm przy maksymalnej szerokości 1445 mm oraz 405 mm wysokość burt.
Dalsza część artykułu znajduje się na kolejnej podstronie
